Το Φλαμπουράρι είναι μια από τις 43 τοπικές κοινότητες του Ζαγορίου με υψόμετρο 1001μ., ανάμεσα σε πλούσια δάση Πεύκης και οξυάς, άφθονες δροσερές πηγές. Συμπεριλαμβάνεται στο Ανατολικό τμήμα του Ζαγοριου. Το τμήμα τούτο κατ’ αρχας υπηγετο στο βόρειο τμήμα Μαλακασίου του οποίου οι κάτοικοι ως επί το πλείστον ήσαν κτηνοτρόφοι τελείως ανεξάρτητοι υπό το όνομα Μαλακασιοι, υπέφεραν δε από τα διαφορά τουρκικά στρατεύματα τακτικά και Βασιβοζουκους (άτακτους), και ως εκ τούτου αναγκάστηκαν σε υποταγή στην «Βαλιντέ Σουλτάνα» μητέρα του Σουλτάνου, καταβάλλοντας ετησίως 168.000 άσπρα φόρο υποταγής. Το χωριό κάηκε το 1943 από τους Γερμανούς, χάνοντας μεγάλο μέρος από την παλιά αρχιτεκτονική του φυσιογνωμία. Ωστόσο διασώθηκε η εκκλησία του Αγ. Νικολάου, κτισμένη το 1774, με εξαγωνικό καμπαναριό και μεγάλο χαγιάτι. Από την καταστροφή γλίτωσε, επίσης, το μικρό πέτρινο γεφύρι που ενώνει τις δυο γειτονιές του χωριού, έργο του 1748, καθώς και πολλά λιθόστρωτα. Άλλες εκκλησιές του χωριού είναι: Η Αγία Τριάδα, στην ανατολική πλευρά του χωριού, στη μέση της οποίας υπάρχει μικρό πηγάδι από το οποίο ερχόταν κι έπαιρναν άγιασμα όλα τα πέριξ χωριά , ο Άγιος Γεώργιος, στο μέσο του χωριού, ο Άγιος Αθανάσιος, στο δυτικό μέρος του χωριού και ο Προφήτης Ηλίας, κτισμένος επί του δυτικού λοφίσκου έξω από το χωριό.