Project Description
Μονοδένδρι
Κατά τον Δημήτριο Σάρρο η ονομασία του χωριού προέρχεται «εκ κολοσσιαίου δένδρου (ελάτης) υψουμένου παρά την άλλοτε Μονήν του Αγίου Μηνά, βληθέντος από κεραυνού και σωζόμενου μέχρι το 1840».
Το Μονοδένδρι στην αρχή αποτελούσε μαζί με τη Βίτσα μια κοινότητα με το όνομα Βεζίτσα, όνομα που διατήρησε μέχρι τα τέλη του 17 αιώνα. Η κοινότητα ήταν διαιρεμένη σε τρεις μαχαλάδες: το Μονοδένδρι που ονομαζόταν Άγιος Γεώργιος, η Άνω Βίτσα που ονομαζόταν Άγιος Νικόλαος και η Κάτω Βίτσα που ονομαζόταν Κάτω Παναγία. Το 1820 η μια κοινότητα διαχωρίζεται σε δύο: το Μονοδένδρι και τη Βίτσα.
Από το Μονοδένδρι κατάγονται οι εθνικοί ευεργέτες Μάνθος και Γεώργιος Ριζάρης οι οποίοι ίδρυσαν «Κοινή Σχολή των Ελληνικών Μαθημάτων» στο Μονοδένδρι και 9 χρόνια μετά, το 1944, γίνονται τα εγκαίνια της Ριζάριου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα. Σήμερα, λειτουργεί στο χωριό η Ριζάριος Χειροτεχνική Σχολή, το Εκθεσιακό Κέντρο της Ριζαρίου σχολής όπου φιλοξενούνται εκθέσεις Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών καθώς επίσης και το υπαίθριο θέατρο στο οποίο γίνονται παραστάσεις και συναυλίες κάθε καλοκαίρι.
Το χωριό είναι κτισμένο στη νοτιοδυτική πλευρά της χαράδρας του Βίκου, σε υψόμετρο 1060 μέτρων, και υπάρχει πρόσβαση σε εκπληκτική θέα του φαραγγιού. Εδώ υπάρχουν δύο από τα τέσσερα φυσικά παρατηρητήρια της χαράδρας του Βίκου: το ένα στη θέση Οξυά και το άλλο στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Τα άλλα δύο είναι ένα στο δυτικό άκρο της χαράδρας στον οικισμό Βίκο και το άλλο κοντά στο χωριό Βραδέτο στη θέση Μπελόη.
Στις 27 Ιουλίου 1943 οι κατακτητές έκαψαν ένα σπίτι στο χωριό.
Σημαντικά μνημεία είναι ο Ναός Αγίου Αθανασίου 1804 και ο Ναός του Αγίου Μηνά 1620.
