Το χωριό είναι το πιό απομακρυσμένο χωριό του Ζαγορίου (με σημείο αναφοράς τα Ιωάννινα), αποτελεί το 3ο μεγαλύτερο σε έκταση ανάμεσα στο σύνολο των Ζαγοροχωρίων, είναι ανάμεσα από τη 2η και την 5η ψηλότερη κορυφή της Ελλάδος (Σμόλικας 2637 μέτρα και Τύμφη 2497 μέτρα ) και φυσικά ανάμεσα από τις δύο Δρακόλιμνες των βουνών αυτών. Η απόστασή του από τον Αώο ποταμό είναι μόλις 5 χιλιόμετρα και στο σημείο εκείνο το υψόμετρο δεν ξεπερνά τα 400 μέτρα.

Είναι πιθανότατα το μόνο μέρος στην Ελλάδα όπου κανείς μπορεί να δεί χιόνι 365 μέρες το χρόνο μιάς και στους πρόποδες της Τσουκαρόσιας υπάρχουν μεγάλα κομμάτια παγετώνων που δεν λιώνουν ουτε με τους καύσωνες του καλοκαιριού.
Απέχει από τα Γιάννενα 74 χιλιόμετρα.
Λόγω της πλουσιώτατης χλωρίδας και πανίδας, το διάσημο Πανεπιστήμιο του Cambridge της Αγγλίας έστελνε από τη δεκαετία του 1970 ακόμη -και επί χρόνια- ειδικούς επιστήμονες για τη μελέτη αυτής.
Οι κάτοικοι του χωριού είναι Βλαχόφωνοι, η ιστορία του έχει να αναδείξει προσωπικότητες παγκοσμίου φήμης όπως ο Μάικλ Δουκάκης και ο Τζών Κασσαβέτης, ενώ η γεωγραφική του θέση έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αντίσταση του 1940.
Η πανέμορφη αρχιτεκτονική των σπιτιών του χωριού δεν έχει διατηρηθεί παρά μόνο σε ελάχιστα σπίτια και αυτό γιατί το χωριό έχει καεί 3 φορες τη δεκαετία του 1940. Δύο από τους Γερμανούς και μία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Στις αρχές του αιώνα το χωριό αριθμούσε περί τους 1800 κατοίκους ενώ σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοί του έχουν περιοριστεί σε μερικές δεκάδες.